Stukje bij beetje
Blijf op de hoogte en volg Robbert
14 Augustus 2012 | Kenia, Nyeri
Het blijft moeilijk; het uploaden van foto’s. Ik zal ze dus helaas nog even schuldig moeten blijven. Tot die tijd hoop ik dat jullie je een beeld te kunnen vormen met de verhalen! Namens de groep wil ik jullie overigens bedanken voor de reacties! We houden ze bij en iedereen van de groep vind het leuk om de reacties te horen en te lezen.
Vandaag stond weer in het teken van de arbeid. Het team werd verdeeld en de productie in gang gezet. Om klokslag 8.30u was het tijd voor het ontbijt; om 9.00u zouden Rachel, Guus en ik vertrekken naar Nyeri om te gaan winkelen. Voor het weeshuis waren o.a. cement en stenen nodig. Voor mij was het weer de eerste keer in Nyeri zelf sinds 2009. En wonder boven wonder, rond 9.00u werd koers gezet richting Nyeri. Eerst werd Maria nog afgezet op de school waarna Rachel, Guus en ik doorreden.
Voordat de aankopen begonnen werd eerst de tweede secretaresse, Rose, opgehaald. Met haar werd het plaatje compleet: twee muzungu’s (blanken), twee leuke zwarte dames en de chauffeur Francis. Ergens een beetje living the good life!
Nyeri is een plaats (of eigenlijk stad) die vol bedrijvigheid is. Qua beeldvorming is aan het volgende te denken: biinenstad van Maastricht op een erg drukke dag, overal staat het vol met voornamelijk busjes (matatu’s) vol deuken, overal lopen mensen (gekleed in zowel zeer nette kleding als in een oude ‘sjtub-jas’. De wegen die geasfalteerd zijn, zijn meestal slecht en de gebouwen zijn compleet geverfd in de bedrijfskleuren. Chaos ten top maar wel erg leuk!
Ik zou de winkels kunnen beschrijven waar wij spullen gekocht hebben maar dat wordt saai. Opmerkelijk is wel het volgende: voor een kapot boormachine waren we op zoek naar koolborstels (nodig voor de werking voor de niet-technici). Nu kent Nyeri verschillende Pakistanen die veel hebben. We komen bij een winkel waar spiegels en glas verkocht worden. We laten aan de Pakistaan de verbrande koolborstel zien en de beste man begint te rommelen achter zijn buro-tje. De beste man is een oude mannetje van dik in de 70, lange witte baard en je wilt hem liever niet zien lachen. En voila, na even zoeken worden de gewenste koolborstels gevonden. Ik kan jullie 1 ding vertellen; je loopt met een glimlach naar buiten. In Afrika is echt alles mogelijk!
Na de aankopen zijn we terug gegaan naar de school waar de rest druk aan het werk was met tegel zetten en voegen. Zodra Guus, Rachel, Rose en ik door de gang liepen werden we welkom geheten door luid gezang met Maria voorop. De dames amuseerden zich! Na Frans zijn mondkapjes te hebben gegeven (voor het opruwen van de muren d.m.v. een flex zodat de lijm goed hecht) werd vervolgens koers gezet naar ‘The Habets Mansion’ (blijft een goede naam voor dit huis).
Toen iedereen voor de lunch weer terug kwam waren de stemmingen verschillend; de vrouwen waren opgewekt en moe. Jan zei letterlijk: ‘’ik ben kapot’’ en bewoog zich ook zo. Met deze uitspraak bleek maar weer dat Jan graag grappen verteld; na een paar boterhammen had hij weer het hardste woord (letterlijk). En ja, als zelfs Guus met tranen in de ogen zit weet je dat het goed zit!
Na de lunch ging Guus weer verder met de dames om zaken te regelen en ging de rest van de ploeg weer naar school. Ikzelf bleef achter in het huis om verder te gaan met de verlichting buiten en om een oogje in de gaten te houden bij de Keniaanse elektriciens. Zij hebben twee nieuwe heaters geïnstalleerd en de loodgieter heeft getracht de lekken te dichten. Heaters lukte, de lekkage minder.
De middag is verliep verder rustig, ik heb vanavond geen bijzonderen verhalen gehoord. Alhoewel, Annet was met Maria en Rachel boodschappen gaan doen. Ze kwam voor de eerste keer op de markt in Nyeri. Zelden heb ik iemand zo enthousiast gezien! Afrika doet iets met je en dat heeft Annet zeer zeker gemerkt. Sjiek!
Het avondeten werd eveneens verzorgd door Annet (ondersteund door Maria en Gerda): paprikasoep, aardappelen met vlees en erwten en als toetje wederom vers fruit. Nu moet ik bekennen dat ik een slechte eter ben. Heel slecht zelfs…. De paprikasoep heb ik geprobeerd maar was niet mijn ding. Gelukkig heb ik hier 4 mamma’s die op mij letten dus Mia heeft mij geholpen en het opgegeten. Bij het hoofdgerecht heb ik het iets beter gedaan, zelfs de erwten gingen er in! Aangezien ik naast Rachel zat, van te voren had gezien dat het toetje o.a. uit watermeloen bestond en Rachel ontzettend verbaasd was over hoe slecht ik at, had ik een weddenschap met haar afgesloten. Ik ging proberen fruit te eten. Jammer voor dat ik watermeloen heerlijk vind! Kort gezegd: ik heb dik gewoon met de watermeloen, de sinasappel en zelfs de mango die zij mij dwong op te eten. Jaja, dwong…. Afrikaanse dames zijn pittig ;-)!
De groep had vandaag een groot geluk; het warme water was teruggekeerd met de nieuwe heaters. Althans gedeeltelijk. Het water was warm maar Gerda merkte op dat ze een tinteling voelde als ze de kraan aanraakte. Guus en ik hadden het gecheckt maar konden niets ontdekken. Tot ook ik onder de douche ging staan; het was meer dan een tinteling. Resultaat: iedereen bij Guus en Maria onder de douche, daar is en het water warm en geen tinteling. Hoezo geen aardpin en geen aardlekschakelaar. Owja, it’s Africa.
De dames zitten gezellig te kaarten, Guus, Frans en Jan praten over de projecten en heb ik eerst nog een tijd met Rachel gesproken (aangezien ik een van de weinige ben die een Engels gesprek met haar kan hebben). Rachel is rond 21.30u in bed gaan liggen (ik kan misschien een aanbod aannemen: op mijn weltrusten aan haar gisteren reageerde ze met: ‘’your welcome’’??) en ik probeer het thuisfront up-to-date te houden.
Nogmaals, ik zal proberen zo snel mogelijk enkele foto’s te uploaden. Wederom beloof ik niets! De titel zegt: stukje bij beetje valt alles op zijn plek. Ook de douche! Jambo!
Vandaag stond weer in het teken van de arbeid. Het team werd verdeeld en de productie in gang gezet. Om klokslag 8.30u was het tijd voor het ontbijt; om 9.00u zouden Rachel, Guus en ik vertrekken naar Nyeri om te gaan winkelen. Voor het weeshuis waren o.a. cement en stenen nodig. Voor mij was het weer de eerste keer in Nyeri zelf sinds 2009. En wonder boven wonder, rond 9.00u werd koers gezet richting Nyeri. Eerst werd Maria nog afgezet op de school waarna Rachel, Guus en ik doorreden.
Voordat de aankopen begonnen werd eerst de tweede secretaresse, Rose, opgehaald. Met haar werd het plaatje compleet: twee muzungu’s (blanken), twee leuke zwarte dames en de chauffeur Francis. Ergens een beetje living the good life!
Nyeri is een plaats (of eigenlijk stad) die vol bedrijvigheid is. Qua beeldvorming is aan het volgende te denken: biinenstad van Maastricht op een erg drukke dag, overal staat het vol met voornamelijk busjes (matatu’s) vol deuken, overal lopen mensen (gekleed in zowel zeer nette kleding als in een oude ‘sjtub-jas’. De wegen die geasfalteerd zijn, zijn meestal slecht en de gebouwen zijn compleet geverfd in de bedrijfskleuren. Chaos ten top maar wel erg leuk!
Ik zou de winkels kunnen beschrijven waar wij spullen gekocht hebben maar dat wordt saai. Opmerkelijk is wel het volgende: voor een kapot boormachine waren we op zoek naar koolborstels (nodig voor de werking voor de niet-technici). Nu kent Nyeri verschillende Pakistanen die veel hebben. We komen bij een winkel waar spiegels en glas verkocht worden. We laten aan de Pakistaan de verbrande koolborstel zien en de beste man begint te rommelen achter zijn buro-tje. De beste man is een oude mannetje van dik in de 70, lange witte baard en je wilt hem liever niet zien lachen. En voila, na even zoeken worden de gewenste koolborstels gevonden. Ik kan jullie 1 ding vertellen; je loopt met een glimlach naar buiten. In Afrika is echt alles mogelijk!
Na de aankopen zijn we terug gegaan naar de school waar de rest druk aan het werk was met tegel zetten en voegen. Zodra Guus, Rachel, Rose en ik door de gang liepen werden we welkom geheten door luid gezang met Maria voorop. De dames amuseerden zich! Na Frans zijn mondkapjes te hebben gegeven (voor het opruwen van de muren d.m.v. een flex zodat de lijm goed hecht) werd vervolgens koers gezet naar ‘The Habets Mansion’ (blijft een goede naam voor dit huis).
Toen iedereen voor de lunch weer terug kwam waren de stemmingen verschillend; de vrouwen waren opgewekt en moe. Jan zei letterlijk: ‘’ik ben kapot’’ en bewoog zich ook zo. Met deze uitspraak bleek maar weer dat Jan graag grappen verteld; na een paar boterhammen had hij weer het hardste woord (letterlijk). En ja, als zelfs Guus met tranen in de ogen zit weet je dat het goed zit!
Na de lunch ging Guus weer verder met de dames om zaken te regelen en ging de rest van de ploeg weer naar school. Ikzelf bleef achter in het huis om verder te gaan met de verlichting buiten en om een oogje in de gaten te houden bij de Keniaanse elektriciens. Zij hebben twee nieuwe heaters geïnstalleerd en de loodgieter heeft getracht de lekken te dichten. Heaters lukte, de lekkage minder.
De middag is verliep verder rustig, ik heb vanavond geen bijzonderen verhalen gehoord. Alhoewel, Annet was met Maria en Rachel boodschappen gaan doen. Ze kwam voor de eerste keer op de markt in Nyeri. Zelden heb ik iemand zo enthousiast gezien! Afrika doet iets met je en dat heeft Annet zeer zeker gemerkt. Sjiek!
Het avondeten werd eveneens verzorgd door Annet (ondersteund door Maria en Gerda): paprikasoep, aardappelen met vlees en erwten en als toetje wederom vers fruit. Nu moet ik bekennen dat ik een slechte eter ben. Heel slecht zelfs…. De paprikasoep heb ik geprobeerd maar was niet mijn ding. Gelukkig heb ik hier 4 mamma’s die op mij letten dus Mia heeft mij geholpen en het opgegeten. Bij het hoofdgerecht heb ik het iets beter gedaan, zelfs de erwten gingen er in! Aangezien ik naast Rachel zat, van te voren had gezien dat het toetje o.a. uit watermeloen bestond en Rachel ontzettend verbaasd was over hoe slecht ik at, had ik een weddenschap met haar afgesloten. Ik ging proberen fruit te eten. Jammer voor dat ik watermeloen heerlijk vind! Kort gezegd: ik heb dik gewoon met de watermeloen, de sinasappel en zelfs de mango die zij mij dwong op te eten. Jaja, dwong…. Afrikaanse dames zijn pittig ;-)!
De groep had vandaag een groot geluk; het warme water was teruggekeerd met de nieuwe heaters. Althans gedeeltelijk. Het water was warm maar Gerda merkte op dat ze een tinteling voelde als ze de kraan aanraakte. Guus en ik hadden het gecheckt maar konden niets ontdekken. Tot ook ik onder de douche ging staan; het was meer dan een tinteling. Resultaat: iedereen bij Guus en Maria onder de douche, daar is en het water warm en geen tinteling. Hoezo geen aardpin en geen aardlekschakelaar. Owja, it’s Africa.
De dames zitten gezellig te kaarten, Guus, Frans en Jan praten over de projecten en heb ik eerst nog een tijd met Rachel gesproken (aangezien ik een van de weinige ben die een Engels gesprek met haar kan hebben). Rachel is rond 21.30u in bed gaan liggen (ik kan misschien een aanbod aannemen: op mijn weltrusten aan haar gisteren reageerde ze met: ‘’your welcome’’??) en ik probeer het thuisfront up-to-date te houden.
Nogmaals, ik zal proberen zo snel mogelijk enkele foto’s te uploaden. Wederom beloof ik niets! De titel zegt: stukje bij beetje valt alles op zijn plek. Ook de douche! Jambo!
-
14 Augustus 2012 - 22:34
Jan:
Hoi Robbert en de rest van het gezelschap,
Wat ons hier niet lukt, lukt daar nu misschien wel met jouw mamma's. Zo te lezen krijg je heel gevarieerd en ook lekker eten. Dus zet je beste beentje voor en go for it.
Verder hopen we dat het gauw lukt met de foto´s. Je pa is benieuwd naar je vriendin(netjes).
Succes ermee.
Pa en Ma
-
14 Augustus 2012 - 22:36
Léon Kuipers:
Inderdaad ee ongelofelik land! Hei motste drie of veër gesjefte aaflope vuur de richtige koolborstels, of me mot die kloemele via internet besjtelle en doa in Kenia bei d'r ieësjte winkel op d'r hoek, egaal wat ze doa verkope, kint me koolborstels kriege! Dus d'r is al ee boarmesjieng gesjneuveld? Hoat d'r kroam mer good aan ut drieëne doa. Hei is alles good, huij, dieënsdig, is ut hei erg benauwd. Goonsdig weëd ut nog erger en in ut wiekend weëd ut hei mesjiens tropies werm, haha, hant v'r geliek ee bietje utzelfde weër wie in Kenia. Nou, sjoester mer wier doa en vuël succes mit alle klussen!
'Nuuks sjunder wie Kunder!'
Léon en Nicole -
15 Augustus 2012 - 11:19
Marij En Jo Debie:
Hallo allemaal in het verre Afrika,
Super leuk om te horen dat het zo goed gaat met jullie. De verhalen zijn erg leuk om te lezen compliment voor de schrijver!
Doe onze ome Jan en tante Annet heel veel groetjes van ons en jullie wens ik mooie dagen
Met veel voldoening tijdens het mooie werk dat jullie daar verrichten.
Groetjes,
Marij en Jo
-
15 Augustus 2012 - 11:30
René Houben Sint Geertruid:
Hallo Robbert en alle anderen,
Je bent er weer in geslaagd mij weer even in Afrika terug te brengen. Jouw verslag tovert bij de lezer een glimlach op zijn gezicht en ik ben het helemaal met je eens: Afrika doet iets met je !
Mocht het niet meteen lukken met de foto's, jouw beeldende beschrijvingen zijn een meer dan uitstekende vervanging.
De groeten aan iedereen vooral aan Maria en Guus.
René Houben -
15 Augustus 2012 - 13:14
Willy Crousen:
Beste Robbert
Je schrijft heel leuk, wij kunnen het helemaal volgen.
Ook dat gedoe op de achterbank is duidelijk.
Alleen die reacties van Leon kan ik niet lezen. Is dit swahili ?? :-)
Groeten aan allemaal en doe je best met bouwen e.d.
Wil je tevens de groeten doen aan Rose en Rachel
van Claudia, Rik, Julie, Tom, Joseanne en Willy -
15 Augustus 2012 - 16:32
Ria, Vlijmen:
Hoi Robbert en alle andere Afrikagangers,
Ook ik lees je verslagen met veel plezier. Van Guus en Maria hoor ik altijd enthousiaste geluiden over hun reizen naar Kenia. Jij kunt er wat dat betreft ook iets van: fantastisch om te lezen!
Doe iedereen de hartelijke groeten en... een speciale groet aan Maria en aan mijn grote broer Guus.
Sa petite soeur -
15 Augustus 2012 - 18:44
Rosanne Loo:
Lieve pappa Frans en mamma Mia,
Als het echt zo leuk is als Robbert schrijft, dan kan ik me voorstellen dat jullie graag weer zijn meegegaan. Het is een waar avontuur begrijp ik. Hopelijk blijft het allemaal goed lopen, geniet er maar van.
Hier in Spaubeek is de school weer begonnen. Ilse is trots thuis gekomen van groep 3 en heeft al 2 woordjes leren lezen/schrijven: ik en maan.
Britta is vanmiddag met een aantal vriendinnen gaan zwemmen in het buitenbad in Geleen; het is 30 graden hier.
Ook Henny is weer naar school. HIj hefet ene goede start.
Ik was al weer een week aan het werk en het gaat allemaal prima.
Geniet van alle mooie en leuke dingen in Kenya en de groetjes aan de medereizigers, ook van Henny en de kinderen.
Rosanne -
15 Augustus 2012 - 20:33
Jos Bours (collega Sitech):
Hoi Robbert,
ik lees je verslagen met plezier en ben blij dat alles naar wens verloopt.
Als ik het zo lees is het een echte vriendenclub.
Geniet ervan en tot over 3 weken.
Jos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
