Hemel op aarde?

Aan alle goede dingen komt een einde, zo ook het Kenia-avontuur van deze groep. Maar als je iets afsluit, moet je dat ook goed doen. Helaas lukte het niet meer om een update te geven. Vandaar nu dit verslag over onze laatste dagen in Kenia.

Vrijdagmorgen om 8.30u zou ons vertrek zijn in Nyeri. Stanley, de chauffeur zou ons dan komen ophalen om te vertrekken richting de Masai Mara. In Limburg hebben we nog wel eens een Limburgs kwartiertje, in Kenia eerder een Keniaans halfuurtje. Beter laat dan nooit, toch?

Na de handbagage te hebben ingeladen lieten we Rachel achter in het huisje omdat zij samen met de koffers naar Nairobi zouden gaan. We wisten dat de rit lang zou gaan duren waarbij vooral het laatste stuk (voor de kenners vanaf Narok) slecht was qua wegdek. Rond 12.00u reden we langs Nairobi, om 14.00u zaten we in Narok om te lunchen.

Na een simpele maar toch voldoende lunch stapten we rond 15.30u weer in de bus voor het laatste onaangename stuk. De af te leggen afstand was 100km maar dit zou 3 uur gaan duren. De weg naar de Masai Mara (heet dan ook de Mara Road) komt overeen met onze slechtste veldweg en dan nog een beetje erger. Slopend, voor zowel mens als auto.

Rond 18.00u kwamen we dan eindelijk aan op de kampplek. Omdat de meeste van ons in 2009 al in een kamp hadden overnacht, verwachtten we nu hetzelfde. Stanley had echter een beter kamp geregeld, zeg maar gerust ontzettend luxe! Uit mijn hoofd heet het Manyatta Camp en behoort momenteel tot de top van de parken. De foto’s die iedereen bij terugkomst zal laten kijken zal meer duidelijkheid geven dan 1000 woorden van mij.

Helaas was het te laat voor een Game Drive, het kamp sluit om 18.30u. Iedereen bracht alleen de tijd door tot 20.00u; dinnertime. Stanley had een privekok geregeld die een niet bekende soep bracht gevolgd door spaghetti.

De dag van de lange reis werd afgesloten in de tent van Guus en Maria waar nog enkele moppen werden verteld totdat om klokslag 22.00u de generator en dus de verlichting uit ging. Welterusten voor iedereen dus.

Tijdens het avondeten was besloten dat vroeg in de morgen Frans, Mia, Gerda, Guus en ik een drive zouden maken voor het ontbijt. Nadat de wekker om 5.45u afliep en we het Keniaanse halfuurtje verder waren vertrokken we dan eindelijk naar het Masai Mara National Game Reserve.

De ochtenddrive bleek al veel van de dag goed te maken; een aanval van een leeuw op gnoes, enkele hyena’s en aasgieren die vochten om een dode gnoe, noem het maar op, alles kwam al voorbij. Masai Mara op zijn best! Zeker omdat het nu de tijd van de ‘Great Migration’ is; de grote trek waarbij naar schatting 2 miljoen gnoes tegelijk de Mara River oversteken op weg naar Tanzania. Guus voelde aan zijn water dat dit de dag zou zijn.

Rond 9.00u waren we terug in het kamp om te ontbijten. Na een lekker en goed ontbijt stapten we rond 10.00u in de auto voor deel 2 van het Masai avontuur (voor sommige deel 1). Alhoewel de hele tijd omringt werden door duizenden gnoe’s (in 2009 heb ik het geprobeerd te filmen, dit jaar met foto’s maar het is echt onwerkelijk), zagen we verder weinig wild. Gelukkig waren Stanley en Frans scherp vandaag; dankzij Frans spotten we een olifanten gezin dat de auto tot op 2 meter naderde (bange dames als gevolg), Stanley gebruikte zijn vriendenkring voor het spotten van dieren. Uiteindelijk zagen we behalve de gnoes ook nog leeuwen, een cheeta in de aanval, giraffen en nog veel meer.

Het echte doel van vandaag was toch wel het onderscheppen van de grote trek. We vonden de plek waar Guus in 2010 de oversteek al had gezien, hier stonden zeker 5000 gnoe’s in de rij (letterlijk) om over te steken. Het is echter altijd af wachten waar en wanneer de eerste gaat; als een schaap over de dam is, volgen er meer.

Omdat de gnoe’s wel aanstalten maakten maar nog bleven stilstaan besloot Stanley ons krokodillen te laten zien in de rivier. Tot het moment dat het bericht kwam dat de trek begonnen was en we dus met 60 km/h over de slechte zandwegen terug naar de rivier reden. Helaas bleek het merendeel al te zijn overgestoken (voor het beeld; 5000 gnoe’s die in 5 minuten achterelkaar in een rij door de rivier worstelen) maar gelukkig konden we nog enkele honderden zien oversteken.

The Great Migration is een van de 7 wereldwonderen en zelfs voor Stanley, die veel in de Masai is, was dit de tweede keer dat hij de trek zag. De groep heeft dus echt een voorrecht gehad om de trek te mogen zienl Als je ooit een tevreden Guus wilt zien, dat is je kans. De glimlach stond de hele avond op zijn gezicht.

Rond kwart voor 8 gisteravond viel de generator uit door een kleine brand. Met behulp van zaklampen werd dan ook de weg naar de tent van Maria en Guus gezocht om te kijken naar de filmopnames die Guus gemaakt had. Helaas was de laatste echte vakantiedag daarmee wel tot een einde gekomen.

De volgende morgen (vandaag dus) heeft dezelfde groep van gisteren wederom een drive gemaakt. Waar we gisteren geluk hadden was het vandaag heel erg stil. We hebben welgeteld nog 4 andere busjes gezien (de woorden van Guus: ‘Robbert, we blijven voor je jagen, is het niet op 4 poten dan is het wel op 2 poten’…..). Ik zal er maar niet te veel over uitweiden in ieder geval.

Na de drive van vanmorgen werd stevig ontbeten voor de terugreis. Het nadeel was nu dat het slechte stuk in het begin lag; de hele tijd had iedereen dan ook nog last van de Afrikaanse masage. De reis zelf verliep echter soepel.

Rond 16.00u waren we terug in Nairobi en konden Frans, Mia, Gerda en ik inchecken. Na de koffers gedropt te hebben zijn we met z’n allen (dus ook Jan, Annet en Maria) naar de Masai Open Market geweest. Guus schreef in 2009 op de site van jambohakunamatata.com over wieksers; vandaag heb ik mij mogen ergeren aan de vervelende exemplaren. Zodra je ook maar een seconde stilstaat, staan ze al naast je.

Toch slaagde iedereen die iets wilde hebben erin iets moois uit te zoeken. Rachel was er deze keer weer bij om te onderhandelen zodat de juiste prijs werd betaald. Voorbeeldje: Maria wilde een beeldje kopen en zou eerst 65 euro moeten betalen. Veel te duur en gezien het feit dat onderhandelen niet wilde lukken ging Rachel met Maria naar iemand anders. Uiteindelijk is voor een goede prijs het beeldje gekocht maar bleef de eerste doorzeuren; zijn prijs daalde naar 3 euro…. Gek he ;-)!

Guus was in de tussentijd bezig ons alvast online in te checken. Omdat het eerst niet lukte in Narok en het verhaal van Tielke bekend was, brak er een heel klein beetje angstzweet uit bij Guus. Na een lang (en duur) telefoongesprek met KLM bleek inchecken gelukkig mogelijk waardoor iedereen nu verzekerd is van een plek!

Vanavond gaat iedereen genieten van het laatste avondmaal in Kenia met Guus uiteraard in het midden. Na een korte nacht zullen we rond 6.00u op het vliegveld moeten verschijnen omdat de vlucht om 8.15u vertrekt. Na een lange tussenstop zullen we rond middernacht eindelijk terug in het zuiden zijn. Ik hoop op Schiphol nog een laatste update te kunnen doen; het wordt nog vervolgd.

Bij Lake Boringo schreef ik al dat ik het paradijs op aarde had gevonden, nu is mij duidelijk dat voor de hemel de hel komt. De weg vanaf Narok is de hel (letterlijk), de Masai en het kamp zijn zeker de hemel. Nog even, dan zijn we (helaas) terug. Jambo!