Jambo! Een update van Maria.

Hallo allemaal. Robbert heeft jullie altijd perfect en op een leuke manier op de hoogte gehouden van onze projecten. Nu volgt nog een impressie van mezelf.

Allereerst wil ik jullie onze geweldige groep even voorstellen:
Papa Jan Holland. De oldest man in town, zoals hij zichzelf altijd voorstelde. Nogal aanwezig en druk. Maar dat kan ik wel hebben. Ik ben in onze familie wel iets gewend. Vol grappen. Rolstoel en naaimachine reparateur 1e klas.

Zijn vrouw Annet. Rustig, kalm. Van elk moment intens genietend.
Eerste papjes-(van de tegelvoegers) en sausjes- (van de kool) maakster.

Frans. Manusje van alles. Chef-kok en eerste inkoper. Af en toe moesten we hem afremmen, bang dat we waren dat ,of zijn heup, of zijn stent zou verschuiven. ( We praten er nog wel eens over)

Mama Mia. Zorgzaam. Een echte moederkloek.

Gerda. Rustig haar ding doen. Kon af en toe ook goed uit de hoek komen.

Tielke, onze gast voor een week. Bezig met haar eigen project, namelijk het gehandicapte kind. Rolstoel bezorger en contacten legster met o.a. Het Liliane fonds.

Robbert, tja Robbert. Door de 4 mama's goed verzorgd. Fruit en groente eter dat het omvalt. Hij kan de “baan”op. Insiders weten wel wat ik bedoel. Meer wil ik er niet over zeggen, bang dat het tegen hem gebruikt kan worden, en dan heb ik het gedaan. Installateur van het alarm. Verslaggever en filmer.

Guus. Druk, regelateur, ritselaar. Altijd de hort op. Energie voor 10. Niet bij te houden.

Maria( ik zelf) wie ik ben, is bekend. Ga ik niet over uitweiden.
Dit was ons geweldig team.

Ons huis. Het Habets House. Een geweldige plek, een oase. Met alle comfort. Af en toe viel wel de elektriciteit uit, of was er geen water, maar och, het is Afrika. En altijd werd er een oplossing gevonden. Als je dan leest dat de vlucht van Tielke ook niet vanzelfsprekend is en er een stroomstoring is waardoor de treinen niet rijden, dan denk ik: waar praten we dan over.

Er was genoeg ruimte om iedereen te huisvesten zonder elkaar voor de voeten te lopen. Al vond Robbert het niet erg om iemand op de gang tegen het lijf te lopen ( ook hier praten we nog wel eens over).

Door de vorige gasten was er een mooie keuken geplaatst en de badkamers zijn gebruiksklaar (hier zijn we ze heel dankbaar voor). Op de laatste avond zijn we zelfs tot in de laatste uurtjes bezig geweest om de muren van toilet en badkamer te voegen. We waren dood op, maar als Guus iets wil, zal het ook gebeuren!! Het huis is door Rachel en Rose mooi ingericht en van alle gemakken voorzien. Zelfs voor onze verwende begrippen.

Kenia. Het land en zijn inwoners. Iedereen is opgewekt en gastvrij. Kenianen zijn harde werkers. Het klimaat is aangenaam. Ik was blij dat ik niet tijdens de extreme hitte in Nederland vertoefde!

Onze projecten:
Allereerst het weeshuis Upendo. In 2009 gerealiseerd dankzij financiele steun van heel veel mensen (waarvoor we ze heel dankbaar zijn) en gebouwd door super enthousiaste mensen vanuit Nederland, Belgie en de plaatselijke bevolking. Het is prachtig!! Goed bijgehouden. Schoon, fris, kleurrijk dankzij veel muurschilderingen, aangebracht door de vrijwilligers die hiernaar toe komen. Er heerst een strakke discipline.
Kortom: GEWELDIG ! Hier is onze steun niet meer nodig. Ze redden het zelf wel. Goed om terug te zien.

De school van mr. Thuku. Hier is in 2009 ook hard gewerkt. Lokalen geverfd, een nieuwe aula gemaakt. Ook hier weer mooie muurschilderingen. Alles ziet er goed uit. De nieuwe keuken die wij nog niet hadden gezien, is prachtig. Ruim, mooie aanrecht. Mooie vloer en grote kookketels. Hier is ons geld goed terecht gekomen. Jammer alleen dat de stof onder de deuren door komt. Maar daar is niet tegenop te boxen. De Limburgse vlag wordt goed opgeborgen bewaard bij mr. THuku. We hebben er nog een groepsfoto gemaakt tegen de buitenmuur bij de wereldkaart.


Onze nieuwe projecten.

Het nieuwe weeshuis voor de kinderen van Kieni West.. Deze kinderen zijn tijdelijk ondergebracht in een huurpand omdat het oude huis ( zelfs voor Afrikaanse begrippen) te slecht was om iemand te laten wonen. De kinderen kwamen naar hun nieuwe, toekomstige huis kijken op een winderige, koude dag, en toen was meteen duidelijk dat hier kleren, schoenen en dergelijke hard nodig zijn. Aangezien er ook grotere kinderen zijn, heb ik een rondje kleding verzamelen binnen onze groep gehouden. Alles wat we niet meer nodig hebben gaat naar hen toe. Dit zal de volgende keer gebracht worden. We waren aanwezig op het afscheid van een groep vrijwilligers uit Nederland die hier gewerkt hebben en iedereen had sponsor geld opgehaald. Een gedeelte van dit geld is voor het nieuwe weeshuis. We werden getrakteerd op een Afrikaanse maaltijd en veel gezang en dans.

De bouw van het weeshuis gaat voorspoedig. Er wordt ( onder leiding van Benjamin) hard gewerkt. En met hard, bedoel ik hard. Dikke stenen sjouwen en klein maken om een goede fundering te krijgen. Toen we na ons verblijf gingen kijken, zag je al goed de contouren van het gebouw.
Jan heeft ,namens Gered Gereedschap , voor iedereen gereedschap kunnen kopen en dit overhandigd. Fam Frambach heeft truitjes gesponsord die we uit hebben gedeeld. Hou de foto’s maar in de gaten voor de vorderingen. In november gaat weer een groepje vanuit Nederland richting bouwplaats om de Kenianen weer aan te sturen.

De nieuwe school. Een oud, degelijk gebouw uit de jaren 40. Gebouwd door de Engelsen. Hierna is er nooit meer iets aan gedaan en dat begint nu zijn tol te eisen. Het dak is slecht en het sanitaire blok was echt aan vernieuwing toe. Wij hadden als doel, dit op te knappen voor de school zou beginnen. Deze week is de school weer geopend en wat we niet verwacht hadden, is toch gebeurd. 1 lokaal was klaar en zelfs een tweede blok bijna. Nu zal dit ook wel in gebruik zijn. De vorige groep was begonnen met alles schoon te maken en de oude verf te verwijderen , als doel: de tegels meer houvast te geven.

Toen we de eerste keer gingen kijken, waren ze met 3 mensen tegelijk in een kleine ruimte bezig. Dat werkt natuurlijk niet. Ook was overal rommel en werd de flex ( om krassen in de muur aan te brengen, zodat de lijm beter kan hechten) gebruikt op momenten dat iedereen aanwezig was, met gevolg: stof, stof en nog eens stof, zodat iedereen stopte met werken en pauze hield.

Dat schiet natuurlijk niet op. We hebben orde op zaken gesteld: 1 persoon per ruimte werken. Flexen als iedereen naar huis is en de rommel in een, door mij van de gang gehaalde, ton. Dit werkte meteen stukken beter. Je zag nu dat het vooruit ging. We hebben vervolgens alles kunnen voegen, waarna het sanitair geplaatst kon worden.
Kortom ; het is prachtig geworden. De directeur is heel enthousiast evenals het personeel wat kwam kijken. We hebben leuk samen gewerkt en zelfs samen gezongen.

Ook hier is gereedschap en truitjes verdeeld. Zelfs de timmerman en de bakker kregen gereedschap en nieuwe jassen. Dan kom ik meteen bij de bakker. Hij moet voor de leerlingen ( 1500 kinderen!!!) die hier op school zijn, elke dag brood bakken. Dit doen ze met 2 personen en uiteraard gaat alles met de hand. Hij had aan Guus gevraagd of ik zuurdesembrood met hem wilde maken. Dit wilde ik uiteraard heel graag. Aangezien dit een voorbereiding vergt van dagen, deed ik dat in ons huis en toen het klaar was ben ik naar de school gegaan om het samen met hem verder klaar te maken. Rachel ging mee als tolk, maar dat was niet nodig. Ik kon het hem goed uitleggen. We hebben samen gewerkt en ik ben 3 dagen bij hem gaan kijken. Leuk, als iemand iets wil leren. Ik hoop dat de leerlingen het brood lekker vinden.

In ons huis is een magnetron oven. Hier heb ik ook vaker brood gebakken om eens iets anders te kunnen eten. Voor 9 personen is heel wat nodig! Maar als het dan goed smaakt, doe je het met plezier, toch?

De directeur heeft ons heel trots het computer lokaal laten zien. Computerschermen van de RABO-bank uit Roermond zijn verscheept en staan hier. Ze zijn er heel blij mee, ze worden goed gebruikt. Tot zover de school.

De technische school., Er is een school buiten Nyeri waar spullen van fam. Thewissen uit Mesch (heel veel hout bewerking apparatuur) naar toe is gegaan. Ook zijn er veel naaimachines gebracht en er is een kappersopleiding. We zijn hier gaan kijken, maar omdat het nog vakantie was, hebben we de leerlingen niet aan het werk gezien. We hebben wel een rondleiding gekregen en kunnen zien dat alles goed gebruikt wordt.

Guus is samen met Jan nog naar een tweede school geweest om te kijken wat ze nog kunnen gebruiken. Hier zal de volgende keer goederen gebracht worden. De leraren zijn erg enthousiast en blij met alle hulp.

De school van Cecilia. Beter gezegd: de school waar Cecilia heeft gewerkt. Ze is nu naar een andere school vertrokken. Hier is door de groep vrijwilligers ook geverfd. Het ziet er goed uit. Hier is ook een rolstoel terecht gekomen.

Dan kom ik meteen bij de gehandicapten. Tielke heeft een lijst gekregen van de gehandicapten en is, samen met Jan, gaan kijken waar ze terecht zouden komen en of er aanpassingen nodig waren. Deze heeft Jan dan meteen uit kunnen voeren en toen Tielke weer terug was, zijn we nog een paar rolstoelen gaan afleveren. o.a. bij een kindje met heel breekbare botten. Als ze lacht, zou ze al een rib kunnen breken. Een heel leuk, goedlachs meisje met een heel dankbare moeder.

Heel veel kinderen wonen in afgelegen gebieden, waar geen auto kan komen, zeker niet in de regentijd. Hierdoor krijgen de kinderen ook niet de zorg die ze nodig hebben. De kindjes zitten op de grond met ijskoude handjes en voetjes wat voor zich uit te kijken en zijn afhankelijk van familie die ze wat aandacht geven als er tijd voor is. We hebben zelfs onze afspraken moeten verzetten omdat er geen vervoer naar de buitengebieden mogelijk was.

Dit is onder andere het geval geweest bij een koffieplantage. Ook hier is een rolstoel gebracht. Een mooie ligstoel met 3 grote wielen. Dit is het proto type wat we eigenlijk overal zouden kunnen inzetten. We zullen in Nederland gericht hiernaar gaan kijken. Hier hebben we ook speelgoed en kleding uitgedeeld. Iedereen is erg dankbaar en blij met onze hulp.
Bij Cecilia is ook een rolstoel geleverd. Ze wilde uiteraard ook kleding en speelgoed, maar omdat we eigenlijk al pakketjes hadden verdeeld, is overal maar iets van af gehaald om haar toch iets te kunnen geven.

Moeder Esther. Een lieve vrouw die zich het lot van arme weeskinderen heeft aangetrokken en in haar huisje meerdere kinderen opvangt. We zijn bij haar op bezoek geweest. Ook hier zat weer een gehandicapt kind die we een rolstoel hebben kunnen geven. Ook is een koffer kleding en speelgoed achtergelaten. Ze woont in een slonk waar in de regentijd alles overstroomt. Guus heeft beloofd dat er voorzieningen worden getroffen om het regenwater op te vangen en er zal een nieuwe woonkamer worden gebouwd. Dit is mogelijk dankzij geldelijke steun van de vrijwilligers. Als Guus in november weer naar Kenia gaat, zal hij hieraan beginnen.

Ruth. Een vrouw, waar we de vorige keer ook al kennis mee hebben gemaakt, Op jonge leeftijd meningitis gehad, waardoor ze epileptisch is en geestelijk gehandicapt. Ze is jaren geleden verkracht en ze heeft een baby gekregen!! Dit moet heel traumatisch zijn geweest. Ze wist natuurlijk niet wat haar overkwam en niemand wist wat er gebeurd was, tot het duidelijk was, dat ze zwanger was. Verschrikkelijk.

Op de dag dat we naar haar toe zouden gaan, lag haar moeder in het ziekenhuis. We zijn haar even gaan opzoeken, hetgeen ze heel fijn vond, want als zij niet voor Ruth kan zorgen, is ze afhankelijk van familie.
Bij Ruth hebben we ook een rolstoel achtergelaten. Al zal ze er rondom het huis niet veel inzitten omdat ze nog een beetje kan lopen. De rolstoel zal voornamelijk gebruikt worden als Ruth naar een ziekenhuis moet. Ze wonen, ook weer, op een weggetje diep weggestopt en ze kan niet op eigen gelegenheid tot aan de grote weg kunnen komen. Met een rolstoel moet dit toch iets gemakkelijker worden.

Er zijn veel schrijnende gevallen zoals Ruth, die we helaas niet allemaal kunnen helpen. Hopelijk zijn er andere hulporganisaties die dit overnemen.

Zo kom ik meteen bij Wheels of the World. Een organisatie uit Engeland die elke 2 jaar met artsen en verpleegkundigen komen om hier naar de gehandicapten te kijken en om rolstoelen op maat af te leveren. In november komt weer een delegatie. Ze zijn gehuisvest in een gebouw waar een Hospice is gevestigd. Ook hier hebben we een kijkje genomen en hebben een rondleiding en uitleg gekregen van hun werk.

Er worden vrijwilligers opgeleid om de patiënten thuis te verplegen. Het is altijd beter om ze in hun vertrouwde omgeving te laten, dan in een vreemde stad in een vreemd ziekenhuis. We waren erg onder de indruk van hun werk. Aangezien ze geen steun krijgen van de regering, en afhankelijk zijn van giften, hebben we veel medisch materiaal achtergelaten. We weten nu wat ze kunnen gebruiken en vanuit Nederland kunnen we nu gericht spullen verzamelen.

De gevangenis. De mannenafdeling waar Guus de vorige keer al is geweest. We hebben hier (bij uitzondering) een rondleiding gekregen. Robbert mag hier een mooie reportage maken en gevangenen interviewen. We waren onder de indruk van de discipline die er heerste. De gevangenen die zich goed gedragen,mogen werken. Er is een grote meubelmakerij gevestigd, met goede machines. Er worden prachtige meubels gemaakt, die verkocht worden. Ook is er een naaiatelier waar alle uniformen worden gemaakt. Dit is de afdeling voor Jan. Een paar machines werkten niet meer goed, en er werd meteen een afspraak gemaakt dat hier nieuwe voor zouden worden bezorgd.

De gevangen werken goed en hebben goede zin. De sfeer is goed. Als ze iets hebben gedaan, wat tegen de wet is, mogen ze hiervoor gestraft worden, maar het is goed dat ze hier een vak leren waarmee ze iets kunnen als ze weer naar huis gaan.

De vrouwengevangenis. Dit is eigenlijk hetzelfde. Ook hier heerst weer een goede sfeer. De gevangenen die zich goed gedragen, mogen werken. Er is een naaiatelier en er wordt gehandwerkt. We hebben verschillende artikelen gekocht. Hiermee steunen we de vrouwen, die een gedeelte van de opbrengst zelf mogen houden.

Vrouwen, met kinderen onder de 4 jaar, mogen de kinderen bij zich hebben. Er is zelfs een vrouw hier bevallen. Zijn de kinderen ouder dan 4 jaar, dan gaan ze, indien mogelijk, naar familie, en anders worden ze opgevangen in een weeshuis tot de moeder weer vrij is.

Hier zijn ook naaimachines van ons naartoe gebracht, waar ze ons hier dankbaar voor zijn. Hierdoor hadden we een ingang gekregen, waardoor we de vrouwen mochten bezoeken. We hebben hier een koffer met stof, kleding en speelgoed afgegeven. We hebben hier geen foto's van gemaakt, maar we zijn er zeker van dat het goed terechtkomt.

Het ziekenhuis en de kraamafdeling. Tielke heeft hier de vorige keer een bezoek gebracht en toen was gevraagd om te kijken naar o.a. borstpompen, sterilisators , een magnetron en klokken. Dit is de afdeling waar Tielke zich mee bezig houdt. We hebben de spullen afgegeven en een rondleiding gekregen. Normaal mogen er geen bezoekers komen, en we hebben dan ook maar geen foto's gemaakt. We kregen een rondleiding en zagen heel kleine kindjes in couveuses. De baby's blijven in de couveuse tot ze een gewicht hebben van 2 kg en gaan dan naar een gewoon bedje. De moeders blijven in het ziekenhuis tot ze samen met hun kindje naar huis kunnen. In de tussentijd leren ze hoe ze de baby het beste kunnen verzorgen. Ze leren over hygiëne en voeding. Heel belangrijk. Naast bovengenoemde spullen hebben we ook kleding , medisch instrumenten, materiaal voor een laboratorium en uniformen afgegeven, die hier zeker goed van pas komen.

De rest van het medisch materiaal is naar de gevangenis gegaan, waar een kleine kliniek is om eerste zorg te leveren.

Als ik dit zo terug lees, denk ik: we hebben veel gedaan!! En naast werk moet er ook tijd kunnen zijn voor ontspanning. Dit hebben we genoeg gehad. We hebben veel lol gehad samen en hebben genoten van het bezoek aan de diverse parken, waar Robbert al uitvoerig over heeft bericht. Voor je in de hemel komt, moet je eerst lijden. De weg naar de Masai Mara is inderdaad afzien, maar zeker de moeite waard. We hebben veel gezien en de BIG 5 en, nog zeldzamer, de grote trek van de gnoe's kunnen meemaken.

Tot zover mijn verslag over alle activiteiten. Hakuna Matata. Het ga jullie goed en tot een volgende keer.

Maria.

Blijf ons volgen op de site: www.jambohakunamatata.com!